Jaar van publicatie: 1920 (eerste uitgave)
Poirot #1
221 blz
Het allereerste optreden van de briljante speurder (zijn eigen woorden) Poirot staan beschreven in dit boek. Jaren geleden las ik vrij veel boeken van Agatha Christie achter elkaar, maar plotseling ben ik er mee gestopt. Zo nu en dan zag ik wel eens een serie of een film, met Poirot in de hoofdrol, op televisie, maar een boek las ik nooit meer. Er staan er nog vier ongelezen op mijn boekenplanken.
Toch wilde ik nu dit eerste deel lezen, en misschien nog wel een paar volgende ook. Tegenwoordig lees ik series graag op volgorde van verschijning.
Het viel me wat tegen. Wat een namen van al die mensen, die op het landgoed wonen, werken of logeren. De namen zijn niet uit elkaar te houden. Er is natuurlijk al snel een dode - Poirot verschijnt op het toneel. Hij is een ijdele Belgische vluchteling, die in Engeland woont en een kennis is van verteller Hastings. Dat is een wat vage figuur, die nauwelijks uit de verf komt. Poirot is altijd tot in de puntjes gekleed en heeft het druk met onzichtbare pluisjes van zijn kostuum te vegen. Intussen vindt hij allerlei aanwijzingen, die andere tot zijn verbazing niet zien of er de betekenis niet van zien. Hij vertelt ze ook niet, wat hij er zelf van vindt. Het is toch duidelijk genoeg? Je moet alleen systematisch denken.
In het laatste hoofdstuk geeft Poirot tenslotte toch uitleg. Tja, dan lijkt het wel logisch, maar alle gegevens die voortkwamen uit de 'ideetjes' van Poirot, waren voor de lezer beslist niet te doorzien.
Opvallend was ook, dat het boek zo traag was. Ik herinnerde me spannende boeken, maar had nu moeite niet in slaap te vallen bij het lezen. Waren volgende delen spannender? Was ik er zelf niet genoeg met mijn gedachten bij? Over een poosje nog maar eens een deel lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten