Jaar van publicatie: 2017
Uitg. Lebowski
Het koste me heel veel moeite om dit boek uit te lezen. Wat een negativiteit. Wat een somberheid, eenzaamheid, liefdeloosheid, agressie, woede, haat.
In een broeierige sfeer houden de hoofdpersonen een wedstrijd in langs elkaar heen leven. Vraag niets, dan hoef je ook geen actie te ondernemen. Doe niets, dan kan je niets verweten worden. Het is normaal dat jongens van zeventien met geweren rondlopen en daarmee 'spelen'.
Hoofdpersoon Seb is anders dan de andere jongens. Hij hoorde er nooit bij en trok op met Billie, die ook 'anders' werd gevonden. Zonder woorden begrepen ze elkaar. Eindelijk iemand, die echt belangstelling voor hem had. Tot Billie een ongeluk kreeg en in coma in het ziekenhuis terecht kwam. Seb mocht haar daar niet bezoeken.
Hij sloot zich aan bij een paar leeftijdsgenoten, die met geweren speelden op het terrein van een oude verlaten boerderij. In de oorlog heeft zich daar iets afgespeeld, dat in de dorpsverhalen allerlei vormen heeft gekregen, maar niemand weet precies wat er gebeurd is. Of misschien toch? De oom van Seb heeft iets gehoord, maar er nooit met iemand over gesproken. Seb voelt aan, dat er iets anders gebeurd is, dan in de verhalen verteld wordt.
Het spel ontspoort. De oom (er wordt steeds gesproken over de vader, de moeder, de oom) probeert eindelijk wat te doen.
Het boek is zeker niet slecht geschreven, maar het boek maakte me somber. Als ik het niet had willen uitlezen om er een recensie over te kunnen schrijven was het zeker in een hoek beland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten