Boek 23: Smeergeld

Schrijver: Nausicaa Marbe
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Prometheus, Amsterdam

Wat een aangename verrassing was dit Smeergeld van Nausicaa Marbe. Wanneer je een boek van bijna 500 bladzijden in vier dagen uitleest, moet het haast wel een echte pageturner zijn.
En dat was het. Het verhaal van Job van Emmerik, bouwmeester van de gemeente Haarlem, die probeert klokkenluider te zijn, als hij frauduleuze handelingen van de burgemeester en een van de wethouders op het spoor komt.
Helaas: hij pakt dat niet goed aan en wordt zelf slachtoffer: hij wordt ontslagen. Vol wrok probeert hij zijn recht te halen.
Dan komt Judith in zijn buurt wonen. Een vrouw, die hij kende onder een andere naam. Goed kende.
Zij wurmt zich langzaam maar zeker binnen in het leven, dat hij voerde met zijn vrouw Gaby en zijn pubertweeling. Hoe komt hij van haar af?
Job lijkt steeds dieper in het moeras te zakken.
Intussen neemt de schrijfster de yuppenwereld van deze buitenwijk onder handen. met vlijmscherpe pen geeft ze commentaar op van alles. De columniste openbaart zich hier. Ze observeert scherp en het resultaat van die observaties levert heel prettige lectuur.
Het eind viel een beetje tegen en is niet helemaal geloofwaardig of duidelijk., maar verder een onverwacht goed boek.

Boek 22: Wachten op vrijdag

Schrijver: Nicci French
Jaar van publicatie: 2013
Uitg. Anthos
Vert. Irving Pardoen en Caecile de Hoog
Oorspr. titel: Waiting for Wednesday (2013)

Nicci French schrijft boeken, waar ik niet van houd. Het komt misschien, omdat ik ze niet op volgorde van verschijnen lees, of, in dit geval, omdat ik het als luisterboek tot me nam. De voorlezer was een vrouw, die alle Engelse woorden bijna verkeerd uitsprak en, vooral in het begin, zonder enige intonatie. Dat stoorde me zeer en maakte, dat ik me zo ergerde, dat ik vergat goed naar het verhaal te luisteren.
Maar toch: de hoofdpersoon, Frieda Klein, gaat maar niet voor me leven en wat er met haar gebeurt interesseert me nauwelijks. Geen goede uitgangspositie om van een speurdersroman te genieten.
Aardig, maar zeker niet meer.

Boek 21: Reus

Schrijver: Annelies Verbeke
Jaar van publicatie: 2006
Uitg. De Geus, Breda

Het verhaal van de twee zussen, beiden ongeveer even oud, even ongevoelig en harteloos, kon me niet bekoren.
Hannah en Kim lijken twee kanten van eenzelfde persoon. Ze waren van kind af aan op elkaar aangewezen: hun moeder verliet het gezin en liet nooit mee iets van zich horen.
Beiden hebben een relatie met, niet toevallig, een Wim, beiden zien hun Wim nauwelijks staan.
Hannah heeft een baan: ze schrijft over 'freaks'. Ze zoekt ze op en interviewt ze. Haar rubriek heeft zoveel succes, dat er een tv serie van gemaakt zal worden.
Niet iedere 'freak' is blij met alle media aandacht en een van hen neemt wraak. Dan blijken de zussen zelf de grootste freaks te zijn. Ze nemen een one-way-ticket naar Australië en gaan daar op zoek naar hun moeder.
Het verhaal is vlot geschreven, maar erg ongeloofwaardig en zelfs vervelend of onbegrijpelijk.

Boek 20: Novemberval

Schrijver: Helene Tursten
Jaar van publicatie: 2008
Uitg. De Geus, Breda
Vert. Lia van Strien
Oorspr. titel: Den krossade tanghästen

Rechercheur Irene Huss en haar collega's onderzoeken de oorzaken van de dood van de zeer rijke Richard von Knecht. Hij is van zijn balkon gevallen. Of werd hij geduwd? Steeds meer raadselachtige zaken komen aan het licht.

Het wilde maar niet spannend worden. De dialogen duurden en duurden, de herhalingen bleven elkaar opvolgen. Het aantal personages was zo groot, dat de namen niet uit elkaar te houden waren. De plot viel tegen.
Wat de uitvoering van het boek betreft: ik las dit in de Nederlandse vertaling en die was op zijn minst onzorgvuldig. Grammaticale fouten, woorden teveel of te weinig (er waren nogal wat overbodige of weggelaten lidwoorden), maakten het lezen voor mij beslist minder prettig. Bijna pakte ik het rode potlood erbij. Zoiets leidt af van het verhaal.
Als zo'n boek dan 478 bladzijden telt, wordt het lezen een opgave. Natuurlijk waren er wel goede, spannende stukken. Maar als op de kaft staat, dat het zo spannend is en over drugs en Hells Angels zal gaan en geen van beide is nog voorgekomen als je al halverwege bent, dan werkt dat niet stimulerend. De eerste helft van het boek is helemaal saai.
Jammer.

Boek 19: De kraamhulp

Schrijver: Esther Verhoef
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Anthos, Amsterdam

Alweer liet ik me verleiden tot het lezen van een boek, dat al lang in de lijst van meest gelezen thrillers van dit moment staat. Vaak valt me dat tegen, dus ik had een kleine aarzeling om eraan te beginnen.
Het begin van het boek was niet veelbelovend: korte hoofdstukjes, met korte zinnetjes. Wat heen en weer gespring tussen personages.
Maar al lezende voelde ik toch de spanning opgebouwd worden en al snel kon ik het boek niet meer wegleggen.

Didi en Oscar hebben een dochtertje gekregen. De bevalling is niet gemakkelijk verlopen: Didi kan zich zonder pijn nauwelijks bewegen. Gelukkig wordt ze prima geholpen door de kraamhulp met de bijzondere naam: Hennequin.

Veel familie hebben Didi en Oscar niet, en ook vrienden of collega's komen maar weinig op bezoek. De moeder van Didi woont op een boerderij in Noorwegen en heeft niets van zich laten horen.

In een andere verhaallijn volgt de lezer Miriam, inspecteur van politie in Rotterdam. Ze gaat op haar gevoel af en onderzoekt zaken, die eigenlijk niet direct tot haar competentie behoren. Ze zet haar baan op het spel en blijft wroeten.

Het verhaal wordt hoe langer hoe griezeliger, je denkt, dat je weet waar het heen zal gaan, maar de ontknoping is toch nog een verrassing. Geweldige thriller.

Boek 18: D is for Deadbeat

Schrijver: Sue Grafton
Jaar van publicatie: 2005
Uitg. St. Martin's paperbacks

Kinsey krijgt de opdracht een cheque te bezorgen bij een 15-jarige jongen, Tony. Opdrachtgever is John Daggett, die aanvankelijk een valse naam opgeeft. De cheque die hij Kinsey geeft voor haar diensten blijkt ongedekt. Als hij een paar dagen dood op het strand ligt, blijft Kinsey door zoeken.
Alle betrokkenen houden hun mond. Daggett heeft een auto ongeluk veroorzaakt, waarbij bijna een heel gezin is omgekomen. Alleen Tony overleefde. Ook twee andere kinderen zaten in de auto en kwamen om. Heeft een van hun familieleden de moord gepleegd?
Opnieuw spannend verhaal en ik heb opnieuw genoten van de stijl van Grafton. Haar beschrijving van het dagelijks leven in het stadje Santa Teresa, Californië, waar Kinsey leeft en werkt boeien me bijzonder. Het is leuk om personages, die ook in eerdere delen voorkwamen, terug te zien in dit boek.

Boek 17: De IJsmakers

Schrijver: Ernest van der Kwast
Jaar van publicatie: 2015
Uitg. De Bezige Bij, Amsterdam

In een familie van ijsmakers is een van de zonen afvallig: hij wil geen ijsmaker worden. Hij wordt dichter en zelfs directeur van een organisatie van dichters.
Zijn broer maakt lange dagen in de ijssalon. Hij praat niet meer met zijn dichtende broer. Ook vader is bepaald niet blij.
Giovanni reist de hele wereld over. Steeds komt hij terug in de ijssalon in Rotterdam of, in de winter, bij zijn familie in Italië, waar ze heen gaan, als de ijssalon gesloten is.
Ergens in het boek staat, dat ijs maken en poëzie niet samengaan. In dit boek worden beide voortdurend samengebracht. Veel ijs maken, veel poëzie. Teveel naar mijn smaak. Van der Kwast schrijft mooi, poëtisch Nederlands, maar dit was een beetje teveel allemaal.

Boek 16: De kleur van toverij

Schrijver: Terry Pratchett
Jaar van publicatie: 1995
Uitg. De Boekerij-Minx
Vert. Venugopalan Ittekot
Oorspr. titel: The colour of magic (1983, Colin Smythe Ltd)

Vijf jaar geleden las ik dit boek voor de eerste keer. In het Engels. Ik was erg enthousiast en raadde het zelfs anderen aan: leuke fantasy!
Nu herlas ik het, in het Nederlands (hoewel ik er af en toe mijn Engelse pocket toch even bij pakte), en was aanzienlijk minder enthousiast.
Het boek was goed vertaald, dus daar lag het niet aan. Maar ik kwam niet in het verhaal, wist niet precies wat er gebeurde, begreep al die termen maar half. Toen ik weer terugschakelde naar het Engels ging het een stuk beter.
Het was gek, dat ik de inhoud in die vijf jaar volkomen vergeten was. Ik wist nog wel, dat er een half mislukte tovenaar in voorkwam (Rinzwind) die de Schijfwereld rondreisde met Tweebloesem, een toerist, de enige van dat soort op de Schijfwereld. Tweebloesem is opmerkelijk opgetogen over alles wat hij ziet strooit goudstukken in het rond voor iedereen die iets voor hem doet of aan hem levert.
Tweebloesem wordt vergezeld door een houten koffer op pootjes, Baggage, die hem overal volgt en verdedigt.
Er komen goden en tovenaars in voor. Ook wetenschappers (tovenaars?), die willen onderzoeken, wat het geslacht is van de grote schildpad, waarop de wereld rust (met daartussenin nog vier grote olifanten). Ze willen een ruimtevaartuig naar beneden sturen om dat te bekijken.

Misschien het volgende deel in het Engels lezen. En niet te lang wachten, anders ben ik weer alles vergeten.