Schrijver: Anton Beatrice Disclafani
Jaar van publicatie: 2013
Uitg. Luitingh-Sijthoff, Amsterdam
Vertaling: Tineke Funhoff
Oorspronkelijke titel: The Yonolassee riding camp for girls (2013)
Dit was wel heel erg een paardenmeisjes verhaal. Het kon me maar matig interesseren, al die verhalen over het rijden en verzorgen van pony of paard.
Het verhaal speelt zich af in 1930, wanneer de 15-jarige Thea Atwell thuis wordt weggestuurd omdat ze gezondigd heeft tegen de toen heersende goede manieren: ze was alleen geweest met haar neef. Haar tweelingbroer nam haar dat ook zeer kwalijk en ging met neef een gevecht aan.
Ze wordt naar een paardenkamp gestuurd, dat eigenlijk een kostschool blijkt te zijn, waar veel paard gereden wordt. Voor het eerst in haar leven is Thea samen met veel mensen, die geen lid van haar familie zijn. Het is wennen. Ze sluit vriendschap met een paar van de medeleerlingen en met de aantrekkelijke drecteur ontstaat ook een vertrouwelijke band, die later zelfs een liefdesrelatie wordt.
Het is allemaal nogal ongeloofwaardig.
Wat me wel interesseerde was de beschrijving van de gevolgen, die de crisis van de jaren dertig had in de rijke kringen, waarin dit boek zich afspeelt en de spanningen, die die opleverden. En ook de beschrijving van de wel heel beklemmende bekrompen denkwijze en etiquette van die tijd. Opgroeien in die dagen moet lastig geweest zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten