Boek 58: De Prendergast Road kronieken

Schrijver: Sarah May
Jaar van publicatie: 2010
Uitg. Signatuur Utrecht
Vertaling: Mary Bresser
Oorspr.titel: The Rise and Fall of a Domestic Diva (Harper Collins 2009)

Het eerste deel van het boek las ik wel met enig plezier, maar gaandeweg werd dat minder. Het was wel heel veel kommer en kwel en het bedrog nam ongeloofwaardige vormen aan. Iedereen loog iedereen voor, racisme tierde welig,  vooral veroorzaakt door onwetendheid, moeder Margery is wel heel erg bevooroordeeld ten opzichte van haar zoon Robert en nog wel meer misschien t.o.v. schoondochter Kate.
Kate wordt ook wat karikaturaal: ze vergeet haar baby diverse keren, stelt foute prioriteiten en blijft dat doen, is erg bezig met 'keeping up appearances' en maakt zich vooral zorgen over wat haar vriendinnen van haar denken.
Er is maar één behoorlijke school in de omgeving. Helaas neemt die geen leerlingen aan uit de straat, waar de vriendinnen wonen. Bijna niet, tenminste. Maar je kan het altijd proberen, dus allemaal hebben ze hun spruit bij die school aangemeld. Allemaal vertellen ze, dat hun zoon of dochter is aangenomen. Maar dan proberen ze te verhuizen. Naar een wijk, waar kinderen wel tot de school worden toegelaten.
De schrijfster heeft goed geobserveerd. Ze schrijft met de nodige humor en vaart. Het boek was gewoon wat te lang.

Boek 57: Zijderups

Schrijver: Robert Galbraith (pseudoniem van J.K. Rowling)
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Boekerij, Amsterdam
Vertaling: Sabine Mutsaers
Oorspr. titel: The silkworm (Sphere, London, 2014)

Misschien verwachtte ik teveel van dit boek: het vorige vond ik heel goed en verwachtte nu minstens hetzelfde of meer.
Misschien kwam het ook, omdat het boek zo dik was. Er waren stukken, die van mij best wat korter gekund hadden. Er waren toch wat gedeelten, waarin wat herhalingen voorkwamen. Bovendien was het ook een letterlijk zwaar boek: het begon op gewichtheffen te lijken. Voortaan toch maar als e-boek lezen?
Toch heb ik er wel weer van genoten. Het was prettig om Strike weer tegen te komen, met zijn assistente Robin. Ze geloven niet, dat de schrijver van wat obscure boeken door zijn vrouw is vermoord. Ze gaan op onderzoek, ondanks, opnieuw, de tegenwerking van de politie. Zoals dat hoort is iedereen verdacht en stapelen de vragen zich op. Wie heeft wat wanneer gedaan? Het is niet eenvoudig, vooral in het begin, om alle namen van personages uit elkaar te houden.
Ook zoals het hoort: het einde is verrassend.

Boek 56: De Kostschool

Schrijver: Anton Beatrice Disclafani
Jaar van publicatie: 2013
Uitg. Luitingh-Sijthoff, Amsterdam
Vertaling: Tineke Funhoff
Oorspronkelijke titel: The Yonolassee riding camp for girls (2013)

Dit was wel heel erg een paardenmeisjes verhaal. Het kon me maar matig interesseren, al die verhalen over het rijden en verzorgen van pony of paard.
Het verhaal speelt zich af in 1930, wanneer de 15-jarige Thea Atwell thuis wordt weggestuurd omdat ze gezondigd heeft tegen de toen heersende goede manieren: ze was alleen geweest met haar neef. Haar tweelingbroer nam haar dat ook zeer kwalijk en ging met neef een gevecht aan.
Ze wordt naar een paardenkamp gestuurd, dat eigenlijk een kostschool blijkt te zijn, waar veel paard gereden wordt. Voor het eerst in haar leven is Thea samen met veel mensen, die geen lid van haar familie zijn. Het is wennen.  Ze sluit vriendschap met een paar van de medeleerlingen en met de aantrekkelijke drecteur ontstaat ook een vertrouwelijke band, die later zelfs een liefdesrelatie wordt.
Het is allemaal nogal ongeloofwaardig.
Wat me wel interesseerde was de beschrijving van de gevolgen, die de crisis van de jaren dertig had in de rijke kringen, waarin dit boek zich afspeelt en de spanningen, die die opleverden. En ook de beschrijving van de wel heel beklemmende bekrompen denkwijze en etiquette van die tijd. Opgroeien in die dagen moet lastig geweest zijn.