Jaar van publicatie: 2012
Uitg. Harper Collins
Het duurde tot over de helft van het boek, voor ik een beetje begreep waar het allemaal over ging: de wisselingen van plaats, tijd en personages waren een beetje veel en ingewikkeld.
Het ging over schrijvers, vooral Franse, vooral impressionisten.
Het ging over een onduidelijk kromgebogen, bijna mismaakt mannetje, de Colorman, dat die schrijvers verf aansmeerde (bijna letterlijk), het ging over de vrouwen, veelal roodharig, waar de schilders helemaal bezeten van leken te zijn.
Wat was het verband? Wat moest ik er mee?
Toen ik het eindelijk een beetje doorkreeg, ging de schrijver het ook nog eens omstandig uitleggen. Dat was toen ook niet meer zo nodig.
Er is veel research gepleegd voor het boek, dat ook vol staat met afbeeldingen van genoemde schilderijen. Op de Kindle, want ik las dit als e-book, waren de kleuren niet te zien, gelukkig wel op de Kindle-app op de iPad. Volgens mensen die er verstand van hebben is Moore satiricus en erg grappig.
Inderdaad: af en toe moest ik even lachen om zijn beschrijvingen. Maar helaas niet vaak genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten