Boek 67: De dinsdagvrouwen

Schrijver: Monika Peetz
Jaar van publicatie: 2011
Uitg. Artemis & Co
Oorspr. titel: Die Dienstagsfrauen (uitg. Kiepenheuer & Witsch)
Vertaling Artemis en Bonella van Beusekom

Is het toeval? Alweer een boek over een pelgrimage, maar nu iets minder geslaagd dan die van Harold Fry. Toch las dit boek ook heel snel en plezierig.
Vijf vriendinnen komen iedere maand op dinsdag samen eten in hun vaste restaurant. Zij noemen zich vriendinnen, maar ze kennen elkaar toch niet echt goed en wanneer ze elkaar niet ontmoet zouden hebben op een cursus Frans, zouden ze nooit bevriend geraakt zijn. Ze zijn te verschillend. Toch houden ze hun maandelijks etentje al 15 jaar vol

Een keer per jaar gaan de dames samen een weekendje weg. Dit jaar wil Judith niet mee: haar man is kort geleden overleden, ze is nog erg in de rouw en wil de pelgrimage naar Lourdes, waaraan haar man ooit begon, in zijn naam gaan maken. De vriendinnen besluiten spontaan mee te gaan.

Kiki, een jonge ontwerpster en mannenverslindster, Caroline, geslaagd advocate en getrouwd met de al even geslaagde arts Philip. Estelle, altijd bezig met haar uiterlijk en met shoppen, dol op luxe en tenslotte Eva, ooit afgestudeerd als arts en veelbelovend in haar beroep, tot ze trouwde, kinderen kreeg en alleen nog slooft voor haar gezin.

Kunnen ze zo'n tocht wel aan? Kunnen ze zich losrukken van hun achtergrond? Is hun vriendschap bestand tegen de ontberingen van zo'n lange wandeling?

Boven op dit alles komen de vrouwen een geheim op het spoor, die alles op zijn kop zet en hun vriendschap hevig op de proef stelt.

Pinkeltje op reis

Schrijver: Dick Laan
Jaar van publicatie: (achtste druk) 1998
Uitg. Van Holkema & Warendorf/Unieboek bv. Houten

Het leek me wel een goed tegenwicht bij de vijftig tinten om dit derde deel van de Pinkeltje serie te lezen. Toch is het onderwerp een beetje gelijk: iemand gaat op onderzoek uit in de grote boze wereld.

Hier gaat Pinkeltje deze wereld verkennen, nog weer wat verder van het grote huis.Ik weet nog, dat ik als kind de serie ging waarderen met dit boek. De eerste twee delen had ik wel gelezen, maar nu werd het pas echt leuk. Ook het eind kon ik me plotseling weer herinneren, en niet omdat ik het onlangs heb voorgelezen - het moet echt zijn van de tijd, waarop ik dit als kind las.
In dit deel valt het minder op, dat de boeken al zoveel jaren geleden geschreven zijn.

Boek 66: Vijftig tinten grijs

Schrijver: E. L. James
Jaar van publicatie: 2012
Uitg. Prometheus en Textcase, Utrecht
Oorspr. titel: Fifty Shades of Grey
Vertaling: zie uitgeverij.
Gelezen op Sony e-reader (e-pub)

Dit boek las ik uit pure nieuwsgierigheid. Meestal interesseert het me niet, wat boven aan de bestsellers lijsten staat, maar deze trilogie staat internationaal al zo lang aan de top, dat ik besloot toch maar eens te gaan lezen waar dat precies over ging.
Er moeten veel lezers zijn met voyeuristische neigingen. Of mensen, die het boek kochten en niet wisten, dat het een boek was met weinig anders dan een wat onnozel meisje en een oversekste, te rijke man, die samen inbed duken, erover denken om in bed te duiken, net in bed geweest zijn of lustopwekkende spelletjes verzinnen (in hun ogen dan - de spelletjes zijn van het sm-soort), waarna ze dan toch weer in bed belanden. Je moet er van houden. Je moet er alleen niet aan denken, dat je zelf zo'n figuur tegenkomt. Behalve deze beide hoofdpersonen komen er nog een paar mensen in het verhaal voor, maar ze blijven een beetje 'behang', onbetekenende versiersels.
Het verhaaltje stelt ook al niet veel voor, maar toch ben je aan het eind van het boek benieuwd, hoe dit verder gaat. Gek eigenlijk.

Boek 65: Der Eid der Seherin

Schrijver: Stefanie Kaspers
Jaar van publicatie: 2009
Uitg. Goldmann, München

De bibliotheek heeft er een gewoonte van gemaakt, tweede en derde delen van series op de plank te zetten, zonder dat eerdere delen van die serie aanwezig zijn of ooit zijn geweest (voor zover ik kan nagaan)
Ook Der Eid der Seherin was het tweede deel van een serie. Het boek kan heel goed op zichzelf gelezen worden, maar toch grijpt het af en toe terug op deel 1.
Dat was de eersteling van Stefanie Kasper: Die Tochter der Seherin.

Ook een ander boek dat ik deze keer meenam maakte deel uit van een serie, maar dat was een derde deel, dus dat gaat ongelezen retour. Jammer, want ook dat was een Duitse historische roman en ik houd nogal van dat genre.

In dit boek is het 1516. De hertog van Beieren, Wilhelm IV, heeft een nieuwe wet uitgevaardigd, waarbij zuiverheid bij het bierbrouwen werd geëist. Om het van kracht worden van deze wet te vieren nodigt hij de adel en andere machtige inwoners van Beieren uit voor een feest in Beieren. Ook Emma von Eisenberg en haar man Erik gaan met hun kinderen naar München.
Tijdens deze feestweek leert Emma de zuster van Wilhelm, Sabina, kennen. Zij is gevlucht voor haar wrede en handtastelijke echtgenoot, Hertog Ulrich von Württemberg. Ze heeft bloeduitstortingen over haar hele lichaam, hoest en spuwt bloed. Hertog Wilhem beschouwt de heelkundige kwaliteiten van Emma aanvankelijk als hokus pokus, maar hij verzoekt haar toch, haar verblijf in München te verlengen en zich om Sabina te bekommeren.
Ook in München is Sabina niet veilig. Zodra de toestand van de hertogin het toelaat, verlaat ze samen met Emma, Erik en de kinderen het hof in München en reist naar Augsburg. Haar kinderen zijn ondergebracht bij een tante en Erik wil die daar gaan halen. De vrouwen reizen verder. Zij worden echter gepakt en ontvoerd door de mannen van hertog Ulrich, Sabina blijkt ook zelf niet helemaal betrouwbaar. Spannende avonturen volgen.

Veel in dit boek is echt historisch, maar veel ook is ingevuld door de schrijfster. Ze heeft duidelijk veel onderzoek gepleegd voor dit werk, maar als je veel gegevens hebt, wil dat niet zeggen, dat je ze allemaal moet gebruiken. Nu is het wel een erg dik, lang boek geworden, dat best een beetje dunner had mogen zijn.
Dat is een euvel, dat bij dit soort boeken veel voorkomt.

Boek 64: Behind the scenes

Schrijver: Anita Notaro
Jaar van publicatie: 2004
Uitg. Bantam Books

Dit is een 'feel-good boek': het leest lekker snel, goedheid wordt beloond, misdaad, in de vorm van vervelend verwend gedrag, gestraft. Alles loopt natuurlijk helemaal goed af.

Libby Marlowe is de verwende hoofdpersoon. Zij heeft haar hele leven de wind in de zeilen: welvarende ouders, mooi huis, daarna een man, waar ze dol op is en die veel verdient, zelf een goede baan als tv-chef (kok), die haar beroemd maakt in het hele land (Ierland). Vooral die beroemdheid is haar naar het hoofd gestegen en ze terroriseert graag haar hele omgeving.

Annie Weller heeft minder geluk in het leven gehad. Haar moeder stierf toen ze elf was en ze moest de zorg voor haar vader en haar drie broers op zich nemen. Toen de broers het huis uit waren, mocht ze van haar vader aan zichzelf gaan denken. Ze volgde een opleiding tot actrice, maar toen ze net wat succes begon te krijgen liet haar gezondheid het afweten. Ze vocht zich terug, maar de ziekte had haar onzeker gemaakt. In elk geval hield ze haar goede humeur en positieve instelling.

Dan keert alles zich. Bij Libby begint alles mis te gaan, bij Annie gaat opeens alles zoals ze graag wilde.
Een ontmoeting tussen beide vrouwen leek eerst ondenkbaar, maar toch komt het, halverwege het boek, dus pas na 250 bladzijden, tot een ontmoeting. In een paar bladzijden worden het zelfs hartsvriendinnen. Wanneer Libby's wereld instort is daar Annie als steun en toeverlaat.
Ach ja. Zoals gezegd: het leest lekker.

Pinkeltje en zijn vriendjes

Schrijver: Dick Laan
Jaar van publicatie: 1998 (7e druk)
Uitg. Van Holkema en Warendorf
Pinkeltje-serie 2

Het was me vroeger nooit zo opgevallen, maar nu ik deze boeken met iets andere ogen lees, is Pinkeltje maar een vervelend mannetje: hij is super nieuwsgierig, klimt overal op en in, valt overal af en laat zich steeds weer in- en opsluiten. Maar ja: als hij dat niet zou doen, zouden er geen avonturen te vertellen zijn.

In dit tweede deel komt de hond Wiebelstaartje zich bij de vriendjes in het Grote Huis voegen. In deel 1 stonden de hoogtijdagen in de loop van het jaar centraal, nu is het meer het gewone dagelijkse leven, zoals het kinderen bekend moet voorkomen. Dat was in elk geval zo, toen deze verhalen bedacht werden, want tegenwoordig rijden er niet veel door paarden getrokken hooiwagens meer rond, waar je als Pinkeltje leuk zacht in kan vallen.
En hoe kan het, dat in het Grote Huis de ramen toch altijd openstaan, zodat die vervelende kraai Wipstaart zijn streken uit kan halen?