Jaar van publicatie: 2003
Uitg. Atria Books, New York e.a.
Na een boek, waarvan het lezen erg lang duurde, nu een snellezer. Ook wel eens fijn.
Dit was je ware chicklit: je even verliezen in de gebeurtenissen omtrent Holly, rijke erfgename van een gereedschappenfirma. Haar vader is bekende Amerikaan, ambassadeur, diplomaat. Haar moeder is overleden, haar vader is hertrouwd met Marguerite, een vrouw, die ook een dochter meebracht: Taylor. Holly en Taylor worden dikke vriendinnen, tenminste voor het oog.
Tijdens een vakantie, Holly is dan nog dertien jaar, huurde de familie een huis in een oord, waar Holly bang was zich dood te vervelen. Dan ontmoet ze de zestienjarige Lorrie (Laurence Beaumont), die in een naburig huis zijn vakantie doorbrengt. Het oude huis steelt het hart van Holly. Ze helpt het die zomer opknappen en schuurt, schildert en restaureert de hele zome lang. Ook idealiseert ze Lorrie.
Ze kiest er voor, om van het restaureren van oude huizen haar beroep te maken en volgt een studie in die richting. Ze blijft dromen van Belle Chere, het huis van Lorrie en zijn familie, maar andere oude huizen kunnen haar heel enthousiast maken. Ze hoopt Lorrie weer te ontmoeten en met hem te trouwen.
Dan ontmoet ze Nicholas Taggert. Ze weet niet wie of wat hij is. Hij brengt haar op alle mogelijke manieren uit haar evenwicht.
Grappig: ik lees zelden boeken met waarzeggerij en helderziendheid erin. Nu, in de laatste twee boeken kwam het voor. Toevallig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten