Boek 11: Het idee van een ongecompliceerd leven met een man

Schrijver: Helle Helle
Jaar van publicatie: 2008 (Contact)
Oorspronkelijke titel: Forestillingen om et ukompliceret liv med en mand
(Samieren, Kopenhagen, 2002)
Vertaling: Kor de Vries

De titel van dit boek maakte me nieuwsgierig.
Het verhaal gaat over Kim en Suzanne, die in een kleine flat wonen. Kim probeert zijn eerste boek te schrijven, Suzanne verdient de kost, door in de keuken van het ziekenhuis te werken.
Daar werkt ook Esther. Zij woont samen met Luffe en probeert een kind te krijgen. Ze krijgt echter miskramen. Dan lijkt het toch te gaan lukken. Maar Esther ontdekt, dat Luffe ontrouw is. Zij verlaat hem en trekt in bij Kim en Suzanne.
Suzanne neemt ontslag in het ziekenhuis en gaat schoonmaken bij particulieren. Ook als ze thuis is maakt Suzanne schoon. Veel en grondig. Daarbij heeft ze haar dagdromen.
Drie personen op zo'n kleine flat is wat ingewikkeld. Het stelt de relatie van Kim en Suzanne op de proef.

Dit wordt verteld in eenvoudige korte zinnen, in eenvoudige korte hoofdstukken. De geschetste situatie is minder eenvoudig.

Boek 10: Een glas melk

Schrijver: Herbjørg Wassmo
Jaar van publicatie: 2007
Uitg.: De Geus, Breda
Vertaling: Paula Stevens
Oorspronkelijke titel: Et glass melk takk
Oorspronkelijke uitg.: Gyldendal, Oslo, 2006

Dit was het vijfde boek van Wassmo dat ik binnen een jaar heb gelezen. Ook, en vooral, hiervan werd ik niet vrolijk. Wat een ongelofelijke droefenis.
De vijftienjarige Litouwse Dorte probeert geld te verdienen, wanneer zij, haar moeder en zusje hun huis uit moeten en geen geld hebben voor wat anders. Ze leert een man kennen, die zegt, dat ze in Stockholm in een restaurant kan gaan werken. Daarmee zou ze kapitalen gaan verdienen. Ze gelooft hem.
Dan begint haar lijdensweg.
De man blijkt een mensenhandelaar te zijn. Dorte wordt nog in Litouwen op gruwelijke manier verkracht, daarna doorverkocht aan een pooier in Noorwegen. Angst beheerst haar leven. Ze durft met niemand meer te praten, vertrouwt niemand meer.
Gefingeerde gesprekken met haar overleden vader houden haar op de been.
Aangrijpend.

Boek 9: Het huis van de zeven zusters

Schrijver: Elle Eggels
Jaar van publicatie: 1998
Uitg.: Vassallucci

Al heel lang was ik van plan dit boek te lezen, en nu ik eraan was begonnen, twijfelde ik, of ik dat al niet eerder ook gedaan had. Maar toch niet, denk ik. Ik had er wel over gelezen.

Emma vertelt haar verhaal. Ze is geboren als dochter van Martha, de oudste van zeven zusters. De ouders van deze zusters kwamen wonen in een klein dorp in Limburg. Niemand wist iets over ze: de ouders van beiden waren onbekend. In het gezin waren drie kinderen, allen dochters: Martha, Maria en Anne. Vader was bakkersknecht, maar toen de bakkerij in het dorp te koop kwam, kochten vader en moeder hem.
Drie kinderen vonden zij eigenlijk genoeg. De pastoor was het daar niet mee eens. Hij kwam dus eens 'praten'.
Er kwamen nog twee dochters, Christina en Vinzentia en tenslotte nog de tweeling Clara en Camilla. De geboorte van de tweeling werd de moeder fataal.
Martha, de oudste dochter nam de zorg voor het gezin op zich. Ook in de bakkerij verrichtte ze veel werk.
Niet genoeg om de vader zijn verdriet te laten vergeten. Vader vertrok met onbekende bestemming.

De zusters redden het met elkaar. De bakkerij wordt draaiende gehouden, de kleintjes groeien op.
Iedere zuster heeft haar eigen persoonlijkheid en haar eigen liefdes. Maar altijd weer keren ze terug naar de bakkerij. Veel geluk in de liefde hebben ze niet en buiten elkaar kunnen ze niet.

Omi maakt ook deel uit van de familie. Ze kwam ooit langs en zei dat ze de moeder van de vader van de zusters was. Ze sprak een zwaar dialect, werd eigenlijk niet goed verstaan en nauwelijks geloofd, maar toch werd ze in het gezin opgenomen. Toen Emma werd geboren, had ze veel aan omi, die haar verzorgde en op haar paste, tijdens het sokken breien.
Want omi breide sokken, 'altijd dezelfde en [ze] telde nooit in paren maar in stuks. Iedere sok die klaar was gooide ze in een mand. Pas als iemand nieuwe sokken nodig had werden er passende stellen gezocht - ondanks het gelijke aantal steken waren de sokken nooit hetzelfde.'

Omi wordt oud en dat wordt beschreven op een voor mij ontroerende manier, die ook met de sokken te maken heeft:
'...ze breide heftiger en keek nauwelijks op van haar werk. Ze fluisterde verhalen in het breigaren en liet steeds meer steken vallen. Haar breiwerk kreeg nooit meer de vorm van een sok.'

Het leven van de zusters en allen die met hen te maken hebben, wordt beschreven in mooi Nederlands en op een manier die mij erg boeide. Ik las het boek achter elkaar uit.

Boek 8: Adrian Mole, the Cappuccino years

Schrijver: Sue Townsend
Jaar van publiatie: 1999 (Londen, Joseph)

Een hele echte Adrian Mole, die ik nog niet gelezen had. Adrian is chefkok in een Londens restaurant. Zijn zoontje William woont bij zijn ouders, zijn vrouw heeft Engeland verlaten.
Pandora is nog steeds zijn grote, maar onbereikbare liefde.
Eigenlijk is er niets veranderd sinds het eerste deel. Adrian bekijkt de Engelse samenleving op zijn geheel eigen manier.
Dat is meestal best grappig.

Boek 7: On Beauty

Schrijver: Zadie Smith
Jaar van publicatie: 2005 (deze uitgave 2006)
Uitgeverij Penguin Books
Oorspronkelijke uitg. Hamilton

Een kleine stad, vlakbij Boston, in Massachusets. Het plaatselijk college bepaalt het leven in de stad Wellington. Twee van de professoren, met hun families, zijn de hoofdpersonen in On Beauty.
De familie Belsey bestaat uit vader Howard, een Engelsman, liberaal en blank. Doceert kunstgeschiedenis en is gespecialiseerd in het bekritiseren van Rembrandt. Daarover schrijft hij een boek. Datum van publicatie is en blijft onbekend. Kritisch zijn is belangrijker voor Howard dan genieten van een kunstwerk. Dat laatste is zelfs een beetje verdacht.
Kiki, zijn vrouw, is zwart. Zij werkt in het ziekenhuis.
Dochter Zora adoreert haar vader. Hij kan in haar ogen geen kwaad doen.
Zoon Jerome logeert in Londen bij de andere familie uit het boek, de familie Kipps, waaraan Howard een grenzenloze hekel heeft. Hij wordt verliefd op de dochter Victoria (Vie) en verlaat Engeland, verliefd en beschaamd. Terug in Amerika gaat zijn liefde over.
Zoon Levi is de jongste. Hij begeeft zich in kringen van Haïtianen, komt op voor hun belangen als inwoners van een eiland, 'waarover niemand ooit spreekt'. Hij praat (denkt hij) de taal van de straat. Die is voor andere mensen, waaronder zijn familie, meestal niet te volgen. Zij kennen zijn vrienden niet en begrijpen niet, waarmee hij bezig is.

De familie Kipps:
Vader Monty, Engels en conservatief. Doceert ook kunstgeschiedenis en heeft wel een (positief) boek over Rembrandt gepubliceerd.
Moeder Carlene, ziek. Zij sluit vriendschap met Kiki in de korte tijd, dat ze elkaar kennen.
Dochter Vie, niet zo lief als ze mooi is.
Zoon Michael, gaat trouwen met een Engels meisje en neemt afstand van alles wat met de Belseys te maken heeft.
Het verhaal moet een satire zijn over het leven in een stadje als Wellington. Maar het is vooral een verhaal over de relaties tussen mensen. Waarom houden we de een en niet van de ander? Waarom blijven we iemand ondanks alles trouw? Hoe ontstaan vriendschappen en hoe houd je ze in stand? En ook: wat is mooi?

Omdat de wereld waarin dit boek zich afspeelt mij vreemd is, was het eerst moeilijk om alles te begrijpen en me de situaties voor te stellen. Maar de vertelster is heel goed en het verhaal boeiend. De 'Smiley' achterop het bibliotheekboek, die aan moet geven, dat dit een grappig boek is, vond ik wel misplaatst. Zo grappig was het allemaal niet. Daardoor zou ik het ook bijna niet hebben meegenomen, want grappige boeken laat ik meestal staan. Goed, dat ik dat deze keer niet heb gedaan.