Boek 39: Granny Dan

Schrijver: Danielle Steel
Uitgever: Dell Publishing
Jaar van publicatie: 2000 (Oorspronkelijke uitgave 1999)

• Soms valt het op, dat je boeken uitkiest, die veel met elkaar gemeen hebben, zonder dat je dat bewust doet.
  Als ik het boek 'Granny Dan' vergelijk met het vorige boek 'Dina', dan zijn er diverse parallellen:

• beide hoofdpersonen zijn sterke vrouwen. De een klein, elegant en Russisch (Danina), de ander groot, struis en Noors (Dina - zelfs de namen zijn bijna gelijk!)
• beide hoofdpersonen hebben al jong hun moeder verloren. De moeder van Danina door ziekte, de moeder van Dina door een ongeval.
• beide vaders vonden, dat ze niet zelf voor hun dochter konden zorgen. Danina gaat op 7-jarige leeftijd naar de balletschool in Leningrad, Dina moet gaan werken op een boerderij.
• beide hoofdpersonen hebben een Russische minnaar, die hun aandacht trekt met de gedichten en boeken van Poesjkin.

Daarmee houdt de vergelijking wel zo'n beetje op. Granny Dan kon me niet blijven boeien. Het was een aardig boek voor in de trein, waar ik begon met lezen: makkelijk, luchtig en niet te zwaar van gewicht. Nog even verder de korte inhoud:

De kleindochter van Granny Dan heeft spijt, dat ze niet meer weet van het leven van haar grootmoeder voor die naar Vermont in de VS kwam. Aan de hand van brieven, die ze in de nalatenschap vond, reconstrueert ze het leven van haar grootmoeder in Rusland. Grootmoeder Dan(ina) was een beroemd en gedreven ballerina, die bevriend was met de familie van de tsaar. Na de revolutie gaat ze weg van haar geliefde balletschool, weg uit Leningrad en weg uit Rusland. Naar een land waar ze de taal niet van spreekt en waar ze niemand kent. Ze heeft nooit met haar kleindochter gesproken over haar Russische jaren.

Er staat veel lezenswaardigs in dit boek, over de Russische geschiedenis in de tijd van, en kort voor de revolutie. Ook het spartaanse leven van een ballerina wordt goed beschreven. Maar vaak waren passages te uitgebreid en er waren wat veel herhalingen naar mijn zin. Daarom mijn oordeel: een prettig tussendoortje.