maandag 12 november 2018

Boek 99: Een tragedie in New York

Schrijver: Maurice Seleky
Jaar van publicatie: 2017
Uitg. Ambo/Anthos
208 blz.

Een boek met vier delen en een groot aantal super korte hoofdstukken, waarin het verhaal verteld wordt van Max, Julie, Claire en Leonard. Of liever: de eerste drie vertellen het zelf, de belevenissen van Leonard gaan over hem. Ieder hoofdstuk wordt afwisselend beschreven door een van de hoofdpersonen, in de ik-vorm, maar in de Leonard hoofdstukken wordt de jij-vorm gebruikt. Het maakt hem tot de waarnemer, de buitenstaander. De dingen overkomen hem, hij heeft er niet of nauwelijks invloed op.
Julie was deel van een tweeling, wat er precies met haar broer James is gebeurd blijft lang onduidelijk. Max en Claire, gescheiden ouders van de tweeling, praten nooit over het gebeurde. Alle drie rouwen ze nog altijd om het verlies van James, maar in stilte, om het de anderen niet te laten merken.
Is dit de 'tragedie in New York' uit de titel? Misschien. Mogelijk is het ook de verkiezing van Trump als nieuwe president van de VS. Geen van de personages lijkt daar blij mee te zijn. 
Is het het gebrek aan werkelijk contact tussen mensen? Tussen Julie en haar ouders? Tussen Max en Claire? Tussen Claire en haar nieuwe vriend? Tussen collega's op het werk? 
Wat weet men van elkaar en hoeveel moeite doet men om dat te veranderen? Is werk en geld verdienen echt het voornaamste in een mensenleven?
Goed boek.

zaterdag 10 november 2018

Boek 98: Ten dode opgeschreven.

Schrijver: Peter James
Jaar van publicatie: 2009
Uitg. De Fontein
Vert. Ineke de groot
Oorspr. titel: Dead tomorrow
480 blz.

De boeken van Peter James zijn altijd een plezier om te lezen. Dit boek deed er niet voor onder,  maar toch was ik vergeten hier een verslagje over te schrijven. Ik las het boek eind september.

Boek 97: Helemaal het einde

Schrijver: Lisette Jonkman
Jaar van publicatie: 2017
Uitg. Contact
382 blz

Bijna was dit boek niet opgenomen in mijn verslagen. Hoe ik het kon vergeten weet ik niet, maar er ontbreken zo te zien nog een paar titels. Dit boek las ik in oktober.

Niet eerder las ik een boek van Lisette Jonkman, maar deze kennismaking is me goed bevallen. Het boek las vlot, je wilde weten hoe het zou aflopen en hoe dom je de hoofdpersoon ook vond, toch voelde je je betrokken bij haar belevenissen.
En natuurlijk wilde je weten wat IMU nu toch wel betekende.
Natuurlijk waren veel dingen wat voorspelbaar, maar in welk boek is dat niet het geval?
En het platteland was wel erg plat, zo hier en daar. Ik had het gevoel, dat het platteland van heel veel jaren geleden beschreven werd, terwijl het hippe volkje van seks, drugs en rock&roll gebruik maakte van alle elektronische en geestverruimende middelen die een mens kan verzinnen. In werkelijkheid is dat verschil toch wat anders van aard.
Desondanks waardering voor dit boek over het Nederlandse meisje van het platteland, dat leadzangeres van een Amerikaanse band wordt, bezwijkt onder de verleiding en de druk die dat met zich meebrengt, en terugkeert naar het land waar ze werd geboren, naar de mensen, die ooit bij haar hoorden.

Boek 96 : De poppendokter

Schrijver: Diane Broeckhoven
Jaar van publicatie: 2014
Uitg. Vrijdag, Antwerpen
128 blz

Een snel en goed leesbaar, in mijn geval luisterbaar, boek, over de twee Amsterdamse buurkinderen, aan het begin van WO II. Het meisje verdwijnt van de ene dag op de andere. Ze laat haar dure pop achter. Hendrik Roest, de buurjongen, zorgt er goed voor. Zijn familie eet, nadat ook de rest van de familie in het bovenhuis is verdwenen, plotseling van prachtige nieuwe borden.
Hendrik wordt goudsmid en, later, poppendokter. De pop van Esther is zijn pronkstuk, en neemt een prominente plaats in in zijn winkel.
Als hij Esther weer ontmoet, slaat de vonk weer over, die ze als kinderen al gevoeld hadden. Tot zijn verbazing hoort Hendrik daarna niets meer van Esther.
Op de dag voor hij zijn winkeltje gaat sluiten, komt Esther die winkel binnen. Ze blijkt zijn brieven nooit ontvangen te hebben.
Als verhaal was het een prima boek om te beluisteren, maar de voorleesstem was als die van een robot. Nauwelijks twee woorden achter elkaar werden voorzien van de juiste klemtoon, wat wel wende, maar toch irritant was.

Boek 95: Agatha Christie: de biografie

Laura Thompson
Jaar van publicatie: 2007
Uitg. Sijthoff
Vert. Carla Benink
Oorspr. titel: Agatha Christie, an English mystery
591 blz

De schrijfster is heel ijverig bezig geweest om ieder snippertje papier ooit door of over Agatha Christie is geschreven, te bestuderen. Dat wil echter niet zeggen, dat het voor de lezer interessant is dat alles te lezen. Want wat was dit boek saai en dik en te uitgebreid en van alles teveel.
Een gebeurtenis werd eerst beschreven uit het oogpunt van Agatha C., dan vanuit dat van haar man, dan van haar dochter, dan van haar collega's, dan van de pers en de schrijfster vatte al die woordenbrij nog eens uitgebreid samen. Je kunt ook te volledig willen zijn.
Toch stonden er wel een aantal zaken in, die het boek interessant maakte om te lezen. Daarom toch drie sterren, maar wat was ik blij toen het boek uit was!

Boek 94: Finale als voorspel (A town like Alice)

Schrijver: Nevil Shute
Jaar van publicatie: 1950
Uitg. De Boekerij
Vert. Catherine van Eijsden
Oorspr. titel: A Toen like Alice
345 blz

Precies veertig jaar geleden las ik dit boek. Het enige wat ik ervan onthouden had was, dat ik het mooi vond en dat het verhaal zich afspeelde in Australië. 
Opnieuw genoot ik van het verhaal. De schrijfstijl van Nevil Shute bevalt me en het verhaal, dat heel anders was, dan ik het me herinnerde, boeide me opnieuw.
Deze keer las ik het boek in het Nederlands (Engelse titel: A Town like Alice), wat niet helemaal een goed idee was. Ik ergerde me aan de vertaling en werd weer eens bevestigd in mijn idee, dat boeken, voor zover mogelijk, in de oorspronkelijk taal gelezen moeten worden.
De reis van de vrouwen door Malakka was ik totaal vergeten, nu was ik onder de indruk van die heroïsche tocht. In mijn herinnering was het plaatsje Alice de plaats, waar een groot gedeelte van het verhaal zich afspeelde. Niet dus.
Een prima ervaring om dit boek te herlezen.