Jaar van publicatie: 2017
Uitg. Atlas Contact, Amsterdam
Vert. Jos den Bekker
Oorspr. titel: Los caballitos del diablo (Editora Aguilar, 2012)
174 blz
Deze Duivelspaardjes vond ik bij de nieuwe aanwinsten van de bibliotheek. Omdat ik nog zelden een boek van een Colombiaanse schrijver had gelezen, wilde ik dit proberen.
Het is het verhaal van een echtpaar, dat zich terugtrekt uit de wereld. Boven op hun berg scheppen ze een paradijsje, met veel bloemen en dieren. De man houdt zich bezig met zijn koffiestruiken en zijn vruchtbomen, zijn vrouw beschildert de muren, behangt de muren ook met schilderijen en met de wandtapijten die ze weeft. De wereld om hen heen wordt al gewelddadiger, de muren die ze om hun gebied en om zichzelf optrekken worden al hoger. Totdat de poort nog maar zelden opengaat.
Duivelspaardjes zijn libellen, die in het luchtledige lijken rond te zweven.
Het boek is niet dik, toch kostte het me moeite het uit te lezen. Er staan een massa namen in, die slecht uit elkaar te houden zijn, maar de hoofdpersoon is alleen maar 'hij', of ook heel vaak iets in de trant van 'hij, die tussen zijn koffiestruiken verdwijnt'. Er is een 'zijn moeder', een 'haar moeder' en en 'de moeder'. Zoek het maar uit.
Al lezende wordt er wel veel duidelijk, maar echt enthousiast kon ik niet worden. Een verwarrend boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten