Boek 111: Onder volwassenen

Schrijver: Jami Attenberg
Jaar van publicatie: 2017
Uitg. Boekerij, Amsterdam (Meulenhoff)
Vert. Onno Voorhoeve
Oorspr. titel: All grown up (Houghton Mifflin Harcourt, New York 2017)
189 blz.

Andrea woont weer in New York, nadat ze een opleiding probeerde te volgen aan de kunstacademie in Chicago. Aanvankelijk blijft ze nog een beetje schilderen (altijd hetzelfde gebouw: het Empire State Building, dat ze uit haar raam kan zien. Als een nog groter gebouw voor haar geliefde uitzicht wordt neergezet, stopt ze ook met schilderen. Haar broer en schoonzuster verhuizen. Hun dochtertje is ongeneeslijk ziek. Ook haar moeder trekt uit de stad weg, om de familie van haar zoon te helpen. Andrea blijft alleen achter in New York.
Ze mist haar familie en probeert dat op te lossen met losse contacten. Ze lijkt echter niet in staat een vriendschaps- of liefdesrelatie te onderhouden en voelt zich steeds eenzamer. Iedereen lijkt een beter leven te hebben dan zijzelf. 
Tot ze dan toch eindelijk haar familie gaat opzoeken. 
Een snel lezend boek, geschreven in een fraai prozxa. Goed vertaald door Onno Voorhoeve. Hoofdstukken met de naam van de voornaamste persoon in die episode, vaak een vrouwennaam. Een enkele keer van een plaats of een voorwerp. Aardig boek, maar ook niet meer dan dat.

Boek 110: Een modehuis in Barcelona

Schrijver: Nuria Pradas
Jaar van publicatie: 2017
Uitg.: Rubinstein Audio
Voorlezer: Karin Douma
364 blz.
Oorspr. titel: Barcelona alta costura

Ondertitel:  Kroniek van een familiebedrijf.

Met de berichten in het nieuws over de opstand in Catalonië is dit plotseling een heel actueel boek: ook hier kwam Catalonië in opstand. De Spaanse Burgeroorlog was een van de gevolgen.

Het hier beschreven modehuis Santa Eulalia in Barcelona schijnt nog altijd te bestaan. het boek gaat over de periode vlak voor, tijdens en na de Burgeroorlog in Spanje en tijdens het bewind van Franco. De tegenstelling tussen alle glamour, pracht en praal en alle uit de oorlog voortvloeiende ellende was groot en schrijnend.
De werknemers van het modehuis, van wie Laia Calvet de hoofdpersoon is, zijn zeer betrokken bij het bedrijf. Dat komt in niet geringe mate door de menslievende opstelling van de directeur, Andreu Molins. Als het boek begint is zijn vader net overleden en hij volgt hem op als directeur. Alle prachtige kleding en stoffen worden tot in detail beschreven en daar moet je dan wel belangstelling voor hebben. Al die mensen uit elkaar houden was ook een probleem. Het werd hier en daar een beetje saai. De voorleesstem van het luisterboek begon bovendien soms te irriteren door de vervelende r en de slissende z. Daarom duurde het luisteren langer dan ik had gewild: ik bleef uitstellen om verder te luisteren. Gevolg was ook, dat ik nog minder goed wist, wie wie nu ook weer was. Het is uiteindelijk uitgeluisterd, ik herkende de goede kanten ervan, het voorlezen was af en toe best goed, maar toch viel het geheel me een beetje tegen. Jammer.

Boek 109: Duivelspaardjes

Schrijver: Tomás Gonzáles
Jaar van publicatie: 2017
Uitg. Atlas Contact, Amsterdam
Vert. Jos den Bekker
Oorspr. titel: Los caballitos del diablo (Editora Aguilar, 2012)
174 blz

Deze Duivelspaardjes vond ik bij de nieuwe aanwinsten van de bibliotheek. Omdat ik nog zelden een boek van een Colombiaanse schrijver had gelezen, wilde ik dit proberen.
Het is het verhaal van een echtpaar, dat zich terugtrekt uit de wereld. Boven op hun berg scheppen ze een paradijsje, met veel bloemen en dieren. De man houdt zich bezig met zijn koffiestruiken en zijn vruchtbomen, zijn vrouw beschildert de muren, behangt de muren ook met schilderijen en met de wandtapijten die ze weeft. De wereld om hen heen wordt al gewelddadiger, de muren die ze om hun gebied en om zichzelf optrekken worden al hoger. Totdat de poort nog maar zelden opengaat.
Duivelspaardjes zijn libellen, die in het luchtledige lijken rond te zweven.
Het boek is niet dik, toch kostte het me moeite het uit te lezen. Er staan een massa namen in, die slecht uit elkaar te houden zijn, maar de hoofdpersoon is alleen maar 'hij', of ook heel vaak iets in de trant van 'hij, die tussen zijn koffiestruiken verdwijnt'. Er is een 'zijn moeder', een 'haar moeder' en en 'de moeder'. Zoek het maar uit.
Al lezende wordt er wel veel duidelijk, maar echt enthousiast kon ik niet worden. Een verwarrend boek.

Boek 108: U is for Undertow

Schrijver: Sue Grafton
Jaar van publicatie: 2009
Uitg. Putnam
Kinsey Millhone #21
403 blz

Kinsey krijgt het verzoek van een jonge man onderzoek te doen naar een twintig jaar geleden gebeurde verdwijning van een kind. Waarschijnlijk was het gekidnapt en vermoord. Het losgeld was nooit opgehaald. De man was zelf nog een kind toen het gebeurde. Hij zag twee mannen in het bos, die een gat groeven en een zak leken te willen begraven. Hij vermoedt nu, dat dat de ontvoerders waren die het kind wilden begraven.
Hoewel ze haar twijfels heeft over het waarheidsgehalte van dit verhaal gaat Kinsey toch op zoek. Zoals gewoonlijk bijt ze zich vast in het onderzoek, dat steeds zinlozer lijkt te worden.
Al heel snel is het de lezer duidelijk, wat er gebeurd moet zijn. Toch gaat dit niet ten koste van de spanning. Het onderzoek is ook niet het belangrijkste van dit boek (en van deze serie) Het is leuk om te lezen, hoe het Kinsey vergaat. Hoe ze omgaat met de mensen om haar heen, hoe ze haar eigen familie steeds beter leert kennen, ook al verzet ze zich nog steeds tegen elk contact met hen. Het lezen van deze serie begint verslavend te worden. Nog maar een paar letters van het alfabet te gaan.

Boek 107: Een grillige zomer

Schrijver: Vladislav Vancura
Jaar van publicatie: 1926 (deze versie 2017)
Uitg. Pegasus
Vert. en nawoord Kees Mercks
Oorspr. titel: Druzstevní práce
111 blz

In 1926 schreef de Tsjechische schrijver Vančura het verhaal over een klein stadje, waar helemaal niets gebeurde. Het plaatsje lag aan een rivier, waaraan, midden tussen de wilgen, een zwembad lag waar 'de badmeester' en zijn vrouw de baas waren. Twee vrienden van badmeester Antonín, een kanunnik en een majoor, waren veelal de enige, niet betalende klanten. Ze voerden discussies, die nergens over gingen en lieten het werk over aan de vrouw van Antonín, Katerina.
Dan komt er een woonwagen naar de stad, met daarin een circusartiest met zijn lieftallige assistente. Ze brengen de hoofden van de stedelingen op hol. Onrust alom. De vrienden leggen het aan met Anna, de assistente, Katerina denkt met de circusartiest verder door het leven te gaan. Antonín vindt dat prima: zo komt hij eenvoudig van zijn heerszuchtige vrouw af.
Helaas, als de woonwagen verder trekt is alles weer bij het oude.
Er stonden prachtige zinnen in dit boek, maar het geheel was toch net zo slaapverwekkend als het leven in dit stadje.

Boek 106: Zie mij

Schrijver: Nicholas Sparks
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. De Boekerij
Vert. Grootenbrink Vertalingen
Oorspr. titel: See me (Grand Central, 2015)
496 blz.

Kauwgom, en de wikkels daarvan, spelen een rol in dit verhaal. Het verhaal lijkt zelf ook een beetje op kauwgom: Veel herkauwen en het schiet niet op.
Nicholas Sparks schrijft een goed verhaal, maar het kan in dit boek beslist wel wat korter. Hoofdpersoon Maria, haar zus, haar moeder Carmen, die zo heel goed en heel veel tegelijk kan koken, haar beschermerige vader, haar nieuwe vriend Colin, met het verleden vol agressie en woede, die zijn leven wil beteren, het wordt vaak en tot in detail beschreven. Pas na tweederde van het boek te hebben gelezen begint het een beetje spannend te worden, maar echt lukken wil dat ook niet. Want tja: die kauwgompapiertjes...

Boek 105: Rosie zegt ja

Schrijver: Dawn French
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. The House of Books
Oorspr. titel: According to yes
Vert. Elvira Veenings
304 blz

Rosie arriveert drijfnat in de woning van haar nieuwe werkgever in New York. De vrouw des huizes kan dat moeilijk accepteren: ze is eraan gehecht dat alles verloopt volgens haar strikte ideeën van orde en netheid. Precies die starheid, die iedereen in huis in verzet brengt en tot wanhoop drijft, maakt, dat Rosie troost moet bieden aan alle mannen in dit kille huis. Haar positiviteit helpt zowel de echtgenoot, de zoon, die als een klein kind wordt behandeld, de kleinzoons, voor wie Rosie eigenlijk in dienst is genomen als kindermeisje. De activiteiten die ze met hen uitvoert zijn hier en daar hilarisch, maar ontroeren bijna even vaak. 
De Poolse huishoudster, die alles weet en ziet, sluit vriendschap met Rosie. 
Toch kan alle positiviteit niet verhinderen, dat Rosie zich behoorlijk in de nesten werkt. 
Hoe zal ze zich daaruit redden?

Boek 104: Het eeuwige vuur

Schrijver: Ken Follett
Jaar van publicatie: 2017
Uitg. De Boekerij
Oorspr. titel: A Column of Fire
Vert. Joost van der Meer en William Oostendorp
Serie Kingsbridge #3
864 blz

Soms eet een mens te veel en misselijkheid is de daarop volgende straf. Ken Follett lezen heeft iets weg van teveel eten: in dit ernstige geval van teveel lezen word je als lezer ook een beetje misselijk. Al die haat, al die machtswellust , het was af en toe erg deprimerend. 
Het verhaal speelt zich af in zestiende eeuws Engeland. Opnieuw is Kingsbridge de plaats waar het begint, maar al snel verplaatst het zich naar andere plaatsen in Engeland en ook naar Spanje en Frankrijk. De beide laatste landen zijn katholiek en dat wil men daar ook graag zo houden. In Engeland is Bloody Mary echter opgevolgd door haar protestante zuster Elizabeth en de machtsverhoudingen zijn daardoor veranderd. Priesters moeten het land binnengesmokkeld worden en houden nu in het geheim hun diensten. Ze doen hun best om het regime van Elizabeth omver te werpen. 
Families worden verscheurd door de spanningen die de godsdiensttwisten veroorzaken. 
De protestanten zetten iets op dat lijkt op de eerste geheime dienst. Ze zijn zo hun tegenstanders telkens een stap voor.
Interessante lectuur, boeiende, goed beschreven hoofdpersonen, heel veel narigheid, wantrouwen en ellende, een overdaad aan intriges, schurken, die alleen maar heel erg schurkachtig waren en verdedigers van het goede, die wel als heel goed werden beschreven.
Toch, ondanks de dikte van het boek en de deprimerende inhoud, kon ik het maar moeilijk wegleggen.