Jaar van publicatie: 2008
Uitg. Luitingh
Vert. Bob Snojink
Oorspr. titel: Killing Floor (Bantam Press, 1997)
Tot nu toe liet ik de boeken van Lee Child links liggen. Ik vreesde, dat ze te veel 'mannenboeken' zouden zijn, met veel geweld, agressie, machogedrag, snelle auto's en seksistische grappen.
Jachtveld voldeed wel een beetje aan die verwachting, maar het viel me mee. Jack Reacher wist me in zijn ban te krijgen, hoezeer hij het ook met zichzelf getroffen heeft. Natuurlijk wint hij ieder gevecht: hij heeft immers een opleiding in vechten gehad? (Alsof zijn tegenstanders niet geoefend zouden hebben)
Natuurlijk hoeft hij maar een paar tellen na te denken voor hij precies weet wat hij moet doen of hoe een raadsel moet worden opgelost.
Natuurlijk vallen de vrouwen voor hem als rijpe appelen.
Natuurlijk is hij lelieblank en zijn zijn tegenstanders pikzwart.
Maar het verhaal is goed geschreven en het verhaal blijft boeien tot het einde. Er zijn wat wendingen in het verhaal, die je toch even versteld laten staan. Andere zie je daarentegen op afstand aankomen, maar ach.
Misschien lees ik het tweede deel toch ook nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten