Boek 67: H is for homicide

Schrijver: Sue Grafton
Jaar van publicatie: 1991
Uitg. Fawcett

In het achtste deel van deze serie moet privé detective Kinsey onderzoek doen naar verzekeringsfraude. Iemand heeft een auto ongeluk gehad en claimt nu allerlei kosten, die niet helemaal reëel lijken te zijn. Kinsey spoort haar op, vindt haar eigenlijk wel aardig en gaat samen met haar uit. Voor ze het weet zitten de twee dames samen in de gevangenis. Als ze daar uit komen, staat de broer van de vriend van Bibianna (de dame waarnaar Kinsey op zoek was) haar op te wachten. Een andere vriend van Bibianna, Jimmy Tate, met wie Kinsey ooit in de klas zat, is ook aanwezig. Een schietpartij volgt. De broer wordt neergeschoten. Vriend komt Bibianna halen, Kinsey gaat mee.
De politie heeft haar gevraagd een oogje in het zeil te houden, want ze zijn een fraude netwerk op het spoor, waarin aan de lopende bande frauduleuze claims bij verzekeringen worden ingediend.
Het blijkt weer allemaal niet zo eenvoudig en nogal gevaarlijk.
Opnieuw geschreven in de stijl van Grafton, waar ik van houd. Spannend en met humor. Heerlijke lectuur voor de zomer.

Boek 66: Vermoorde onschuld

Schrijver: Dana Spiotta
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. Hollands Diep, Amsterdam
Vert. Wim Scherpenisse en Mieke Trouw
Oorspr. titel: Innocents and others (Scribner, 2016)


Dit boek kreeg ik cadeau bij een abonnement. Omdat ik graag recent werk lees zo nu en dan (afgewisseld met hele oude boeken) begon ik er maar eerst aan.
Heel lang twijfelde ik over het aantal sterren die ik dit boek wilde geven. De grootste helft ervan vond ik niet om door te komen. Volhardend als altijd las ik toch door.
Ik zag wel, dat er mooie zinnen stonden en diepzinnige gedachten. Maar je moet wel van film houden en er wat van af weten om te begrijpen waar het allemaal over gaat. Dat is echter niet op mij van toepassing. Film is een vorm van kunst, die totaal niet aan mij besteed is. Sterker nog: ik vind het totaal overgewaardeerd in de meeste gevallen. Ook hier in dit boek lijken de pretenties groter dan het eigenlijke werk. Storend.
Een poosje terug las ik 'Denk als een kunstenaar' van Will Gompertz. Op de Nederlandse boekensite Hebban ontstond een discussie over wat een kunstenaar en wat kunst eigenlijk is. Veel stukken van het boek van Spiotta sloten naadloos aan bij deze discussie. Misschien was ik het met het een wat meer eens dan met het ander, maar het gaf weer nieuwe inzichten en stof om na te denken.
Zou de weg naar het kunstwerk werkelijk belangwekkender zijn dan het kunstwerk zelf? Is iemand, die zich laat vastbinden op een trein en daarvan een film maakt, zelf het kunstwerk en de eigenlijke film doet er niet zoveel toe? Ik dacht het niet.
De tegenstrijdigheid van de blinde, of in elk geval slechtziende Jelly, die mannen belt en ze verleidt tot de intiemste telefoongesprekken, en de filmwereld is interessant. Ook daaraan verbonden de ethische kant van het filmen: kan je iemand 'gebruiken' voor je eigen doeleinden: het maken van een kunstwerk?
Aan het eind van het boek daalt het besef neer bij hoofdpersoon Meadow dat dat eigenlijk niet kan. Haar vriendin Carrie maakt films, waar dit soort dilemma's minder spelen, maar die daarom door Meadow minder worden gewaardeerd. Interessante thema's.
Daarom toch drie sterren.

Boek 65: De ruines van Gorlan

Schrijver: John Flanagan
Jaar van publicatie: 2009
Uitg. Gottmer Uitgevers Groep BV
Vert. Laurent Corneille
Oorspr. titel: Ranger's Apprentice, The ruins of Gorlan, Book One
(Random House Australia, 2004)

Serie: De Grijze Jager

Mijn kleinzoon heeft een hekel aan lezen. Groot was dus mijn verbazing toen hij vertelde, dat er nu een serie was, die hij mooi vond. Hij had het eerste deel gelezen. er waren er nog elf en hij wilde ze allemaal. Daar werd ik nieuwsgierig van, dus ik las het eerste deel van de Grijze Jager.
Kleinzoon had gelijk: het boek was goed geschreven, spannend, er gebeurde veel in en je kan je identificeren met de hoofdpersoon. Deze groeit op als een van de weesjongens, die op het kasteel van de plaatselijke baron worden opgevoed. Als het boek begint moeten ze verschijnen voor de leermeesters, die hun verder les zullen geven. Ze hebben hun voorkeur bekend kunnen maken.
Will wil graag ridder worden en hij heeft gekozen voor de krijgsschool. Maar hij is tot zijn spijt te klein. Hij komt in de leer bij de wat griezelige Grijze Jager, over wie de engste verhalen gaan,. maar eigenlijk is er niet echt iets over hem bekend. Will is niet blij.
Hij moet hard werken, oefenen, trainen. Zijn paardje is klein en ziet er onaanzienlijk uit, de wapens waarmee hij moet oefenen zien er ook niet spectaculair uit. Maar langzamerhand begint Will zijn leermeester, zijn werk en vooral ook zijn onvermoeibare paardje te waarderen.
Hij ziet zijn vroegere klasgenoten nog maar zelden. Als hij ze ziet is de sfeer gespannen tussen hem en zijn wel tot de krijgsschool toegelaten makker. Die lacht hem uit, wat leidt tot een gevecht. Maar door alle spannende gebeurtenissen krijgen ze waardering voor elkaar en elkaars vaardigheden. De vriendschap tussen hen groeit. Mooi beschreven.

Boek 64: De laatste tour

Schrijver: Inge Duine
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. De Fontein

Het was misschien toch niet zo'n goed idee om dit boek te lezen tijdens de tour van dit jaar. De kranten staan al vol met verslagen, commentaren en analyses en de televisie kan je ook niet aanzetten of er verschijnt van alles op dit gebied in beeld. Soms zijn dingen wat teveel van het goede. Hoewel: het goede? Het was een beetje het verhaal van list en bedrog tijdens de tour. Vlak voor de start sterft de favoriet aan een hartaanval. De politie doet onderzoek en de nieuwsgierigheid is gewekt bij een journaliste, die al enige tijd bezig is met een artikel over dopinggebruik in het wielrennen. Iedereen in het peloton houdt de mond stijf dicht. De politieman die de leiding van het onderzoek heeft, is totaal niet in wielrennen geïnteresseerd en weet er niets van. Hij houdt er niet van om ergens anders te slapen dan in zijn eigen bed. Nu volgt hij noodgedwongen het tourcircus door Frankrijk.
Patricia, de journaliste, krijgt contact met een onderzoeker, die niet alleen het dopinggebruik onderzoekt. Hij zoekt ook naar bewijzen van matchfixing. Dan gaan de monden pas echt goed op slot en er volgen nog een paar merkwaardige ongelukken.
Het boek wou, vooral in het begin, maar niet spannend worden. Het was meer een verlengstuk van de krantenartikelen die alom tegenwoordig zijn deze weken. Bovendien zijn de toestanden in het wielerwereldje iets veranderd.  Lijkt het.
Toch wel een aardige poging als debuut.

Boek 63: Kees de Jongen

Schrijver/Tekenaar: Theo Thijssen/Dick Matena
Jaar van publicatie: 2012 (Tekst: 1993)
Eerste uitg. Thijssen: 1923
Uitg. Atheneum-Polak&Van Gennep, Amsterdam

Al vele malen was ik van plan het boek Kees de Jongen te lezen, maar op de een of andere manier kwam het er niet van. Door alles wat ik erover gelezen had, kreeg ik het gevoel, dat ik al bijna helemaal wist, waarover het ging, en dat ik het ook op zijn minst prachtig diende te vinden. Zoiets weerhoudt me dan om het werk ook echt te gaan lezen.
Toen vond ik in de bibliotheek de grafische versie van Dick Matena. Een kloek werk van bijna 500 bladzijden, en zo (letterlijk) zwaar, dat ik zere handen kreeg van het openhouden en optillen. Het lettertype maakte bovendien, dat ik moeite had de tekst te lezen. Minpunten dus.
Het verhaal is duidelijk zeer gedateerd, op de stad gericht, en het vroeg wat voorstellingsvermogen om er van te genieten.
Toch begreep ik alle lof die ik had gehoord wel. Het verhaal tekent goed de sfeer in een gezin zoals dat van Kees. Hij is de zoon van een schoenmaker, en maakt een verwarrende periode in zijn leven door. Zijn reacties daarop zijn door Thijssen prachtig weergegeven. De tekeningen van Matena voegen nog wat toe. Ook hij weet goed de sfeer te treffen. De zorgelijke gezichten. De dromerige momenten. De boosheid. De trots. Het verantwoordelijkheidsgevoel van Kees, dat van alle bladzijden afspatte.
En dan natuurlijk de zwembadpas en de raadselachtige Rosa Overbeek.... Herkenbaar neergezet.

Boek 62: De zijderoutes

Schrijver: Peter Frankopan
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. Unieboek/Het Spectrum bv.
Vert. George Pape
Oorspr. titel: The Silk Roads (Bloomsbury Publishing, 2015)

Een ambitieuze poging van 750 bladzijden lang om de wereldgeschiedenis te beschrijven vanuit een ander gezichtspunt dan het gebruikelijke westerse. In de meeste van onze geschiedenisboeken is het, alsof de wereld draait om het westen: Amerika en Europa. Maar de oudste geschiedenis speelt zich af in het midden Oosten: de zijderoute is een goed voorbeeld van landen en culturen, gelegen aan de drukste handelsroute uit de oudheid die grote invloed hebben gehad op het verloop van de geschiedenis.
Frankopan neemt dit als voorbeeld voor zijn geschiedschrijving. Wat volgt is een beschrijving van hebzucht, politieke spelletjes om macht en economische voorspoed.
Toen ik dit boek uitzocht, verwachtte ik verhalen over volkeren en hun cultuur. Hun prachtige kunstuitingen, die tegen de verdrukking in van oorlogen en geweld, nog altijd geproduceerd worden.
Niets van dat alles. Het gaat over list en bedrog, over oorlogen die gevoerd worden met mensen, die even later weer als bondgenoot gezien worden.
Het was een interessant boek. Het was verfrissend om de samenhang van verschillende gebeurtenissen eens anders opgeschreven te zien. Vooral de eerste helft van het boek vond ik heel goed.
In de tweede helft, met daarin de nieuwere geschiedenis, tot aan de huidige tijd, geeft de schrijver luid en duidelijk zijn mening: het westen heeft alles verkeerd gedaan. De gevolgtrekkingen die hij maakt, kan ik niet altijd in hun geheel volgen, al lijkt het geschrevene wel erg op wat de waarheid kan zijn. Vrolijk word je er niet van: de oorlogsindustrie en de benodigdheden daarvoor, bepalen wat je 'vrienden' zijn, en wat als waarheid naar buiten wordt gebracht. Beangstigend.
Vooral naarmate het boek vorderde vond ik de krampachtige verdeling in 'routes' wat vervelend. Bedoeld worden de geld- en goederenstromen, die bepalen wie de macht heeft. Het is te hopen, dat er zo hier en daar een zijweggetje in de routes gevonden wordt.

Boek 61: Ondersteboven

Schrijver: Jill Mansell
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. Luitingh-Sijthoff B.V. Amsterdam
Vert. Annoesjka Oostindiër
Oorspr. titel: Thinking of you

Lekkere ontspannende chicklit voor tssendoor. Jill Mansell beschrijft vooral ruzies tussen vrouwen met veel fantasie. Erg grappig.

Boek 60: Suiker

Schrijver: Onno Wesseling
Jaar van publicatie: 2016
Uitg. De Geus, Breda

Eind negentiende eeuw: Lennart wordt geboren als bastaard van een Duitse graaf. Zijn vrouw dwingt haar man om het kind door te laten gaan als een kind van haar en haar man. Lennart wordt dan wel opgenomen in het gezin van de graaf, maar wordt gekleineerd door zijn vader en getreiterd door zijn twee halfbroers. Zijn van oorsprong Engelse moeder vertelt hem veel verhalen over haar jeugd in Engeland en brengt hem liefde voor Engelse literatuur bij. De uren die hij met haar doorbrengt zijn de beste tijden van de dag. Verder vlucht hij naar de keuken, waar hij veilig is voor het gepest van zijn vader en broers.
Dat laatste neemt zulke vormen aan, dat Lennart moet vluchten, omdat zijn leven in gevaar komt. Zijn gezondheid is al genoeg beschadigd: hij lijdt vaak aan oorontstekingen en zijn gehoor is slecht.
Op zijn vlucht ontmoet hij een Zwitserse patissier, die een winkel heeft in Venetië. De man is op reis met zijn dochter, zijn vrouw is ziek en is achtergebleven in Venetië. Ze zoeken een opvolger voor de bakkerswinkel. Lennart gaat bij de Zuckerbäcker in de leer.
Het is interessant om te lezen, wat hij zoal moet doorstaan om het vak te leren. Maar of leraar en leerling elkaar nu genoeg vertrouwen? Lennart vertelt niet over zijn gehoorproblemen en zijn meester leert hem voor zijn gevoel niet alles wat hij moet weten om de zaak over te nemen.
Intussen is Madlaina, de dochter van de bakker, verliefd geworden op Lennart. Zij is al getrouwd, dus Lennart laat zijn oog vallen op Tamara, dochter van een gondelbouwer. Achterdocht, jaloezie, geheimen: het liefdesverhaal zit er vol mee. Ook dit deel is goed geschreven, maar boeide me toch minder dan het verhaal van de Zuckerbäckerei.