Jaar van publicatie: 2011
Uitg. Anthos, Amsterdam
Vert. Irving Pardoen
Oorspr. titel: Blue Monday (uitg. Michael Joseph)
Om me heen hoor ik vaak lovende reactie op de boeken van Nicci French. Mijn ervaringen waren tot nu toe niet zo positief. Lang geleden las ik voor het eerst een boek van French. Ik weet er alleen nog van, dat ik het niet goed vond - toen schreef ik nog geen recensies.
Kort geleden kreeg ik een luisterboek van een kennis: Denken aan vrijdag, het vijfde boek in de Frieda Klein serie. Het zou mogelijk zijn de boeken van de serie los van elkaar te lezen.
Niet dus.
Ik vond er om verschillende redenen niets aan. Ik begreep vaak de beweegredenen van frieda Klein of van de politieambtenaren niet. Ik kende de familieleden van Frieda niet en wist niets over de achtergronden. Daarbij kwam dat de stem van de mevrouw die het luisterboek voorlas, door mij niet als prettig werd ervaren.
Omdat driemaal scheepsrecht is, besloot ik het eerste deel van de Frieda Klein serie te lezen. Als ik dan nog niet enthousiast was, was ik van plan geen boeken van deze schrijver meer te lezen.
Ik ben omgeslagen. Dit was een spannend geschreven thriller, die ik achter elkaar heb uitgelezen. Frieda Klein en haar omgeving werden duidelijk neergezet en hun acties en reacties waren nu ook begrijpelijk. Als ik deel twee kan krijgen, zal ik het zeker gaan lezen. Maar volgorde is ook bij deze serie van groot belang.
In dit deel is een meisje ontvoerd. 22 jaar geleden. Nu, onder vergelijkbare omstandigheden, verdwijnt een jongetje.
Frieda Klein krijgt een patiënt, die zegt te dromen over een zoontje, die er net zo moet uitzien als hijzelf. Als kind is hij te vondeling gelegd en geadopteerd. Frieda ziet overeenkomsten tussen de droom van de patiënt en de ontvoering van Matthew. Ze gaat op onderzoek uit en haar ervaring als psychotherapeute komen goed van pas. Ze helpt de politie bij hun opsporingen.
Het eind is toch nog verrassend, al zie je bepaalde eerdere ontwikkelingen wel aankomen. Spannend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten