Boek 47: De sneeuwman

Schrijver: Jo Nesbø
Jaar van verschijnen: 2009
Uitgever: De Bezige Bij, Amsterdam
Oorspronkelijke titel: Snømannen (Uitg. Aschehoug, Oslo)
Vertaling (uit het Noors): Annelies de Vroom

Noorse schrijvers maken hun verhalen net iets gruwelijker, lijkt het, dan andere. En dit boek kan er in dat opzicht wat van. Kippenvelbezorgend. Voor mij af en toe en beetje teveel van het kwade. Toch was ook dit weer een van die boeken, die je in een ruk uitleest.
Het gaat weer over inspecteur Harry Hole, net als het vorige boek van Nesbø. Zijn geliefde heeft hem verlaten voor een arts. Hij stort zich op zijn werk en dat dient zich in ruime mate aan. Ieder jaar, wanneer de eerste sneeuw valt, verdwijnt een vrouw. Hole probeert die verdwijningen, en waarschijnlijk moorden, op te lossen. Opvallend bij al die verdwijningen is, dat steeds een sneeuwpop is gemaakt op de plaats waar de vrouwen verdwenen.
De ene puzzel volgt op de ander. Steeds als lijkt, dat alles is opgelost, komt er weer een nieuw raadsel.
Tot het gruwelijke, griezelige einde.
Wat zitten mensen toch soms ingewikkeld in elkaar.
Maar spannend was het zeker, tot en met de laatste bladzijde.

Boek 46: Zes seconden te laat

Schrijver: Jo Nesbø
Jaar van verschijnen: 2005
Uitgever: Signature, Utrecht
Vertaling: Annelies de Vroom
Oorspronkelijke titel: Sorgenfri (Oslo, Aschehoug, 2005)

Wraak is het voornaamste thema van dit boek. Maar ook nu zijn er weer veel verschillende verhaallijnen, die het boek extra boeiend en spannend maken. Spannend is het zeker.
Een bankovervaller geeft de filiaalchef 25 seconden de tijd om de betaalautomaat te legen. Hij heeft daarvoor echter zes seconden meer nodig. De bankovervaller haalt (dus) de trekker over. Inspecteur Harry Hole wordt op de zaak gezet. Hij kwam ook al voor in een vorig boek van Nesbø. Ik heb dat nog niet gelezen, maar dat is voor het begrip van dit boek geen probleem, hoewel ik denk, dat het beter is zijn werk op volgorde van verschijnen te lezen.
Harry roept de hulp in van de zigeuner Raskol, een mysterieuze bankovervaller, die zichzelf heeft aangegeven.

In Scandinavië zagen we deze zomer veel zigeuners. We hadden er geen idee van, dat de zigeunergemeenschap in Scandinavië zo groot is. Daarom vond ik dit aspect van het boek ook interessant.

Alweer een Scandinavisch, Noors dit keer, boek dus. En alweer een groot succes. Hoewel al die boeken die je in een ruk wil uitlezen wel heel veel tijd gaan kosten! Die je ook kan gebruiken voor nuttige dingen.

Daarom ben ik alvast maar begonnen met het laatste boek van Nesbø: De Sneeuwman.

Nesbø volgens de tekst achterop het boek: voormalig profvoetballer, beurshandelaar, nu musicus (muziek speelt een grote rol in zijn werk), componist en auteur.
Alleskunner zo ongeveer, dus.
Hij won verschillende prijzen voor zijn thrillers.

Boek 45: De Franse tuinman

Schrijfster: Santa Montefiore
Uitg. De Boekerij, Amsterdam, 2008
Oorspronkleijke titel: The French gardener
Uitg. Hodder & Stoughton, Londen, 2008
Vertaling: Erica van Rijsewijk

Na alle Scandinavische boeken wilde ik nu wel weer eens wat anders. Omdat dit boek goede recensies kreeg, heb ik het meegenomen uit de bibliotheek.

Het is het verhaal van een Londense dame, die met haar man en kinderen verhuist naar het platteland in Dorset, Engeland. Zij betrekt daar een landhuis met een reusachtige tuin. Dat was ooit een van de mooiste tuinen van Engeland, volgens mensen uit de buurt, die daar verstand van dachten te hebben. Nadat het huis leeg had gestaan, was de tuin echter danig verwaarloosd. Miranda, de hoofdpersoon, is journaliste en brengt haar dagen door achter de computer, haar man is op werkdagen in de City van Londen en komt alleen thuis in de weekeinden. Zoontje Gus is bezig een probleemkind te worden: hij loopt weg van school, bijt andere kinderen, pest dieren, enz.

Dan komt de Fransman Jean-Paul de tuin helpen opknappen. Hij mag wonen in het huisje op het landgoed. Daarvoor moet het eerst opgeknapt worden. Miranda vindt er een aantekeningenboekje van de vorige bewoonster. Zij had de tuin ooit aangelegd.
De parallellen tussen oorspronkelijke familie en huidige bewoners worden steeds groter: Ook Ava was veel alleen, ook zij kreeg hulp van een Fransman.
Miranda wordt steeds meer aangetrokken door de Fransman en de tuin.

Tot zover de korte inhoud.
Het boek was niet onaardig, maar kon me toch niet boeien. Het hing van stereotypen aan elkaar: In Londen leven de mensen een leeg bestaan, kinderen groeien er op tot hooligans en onhandelbare jeugd, echtparen kunnen elkaar niet vertrouwen, evenmin als vriend(inn)en. Op het platteland is dat allemaal veel beter: de kinderen kunnen opeens spelen, iedereen gaat leuk met elkaar om en alle problemen raken de wereld uit. Eind goed, al goed. Nou ja.

Daar komt dan de vertaling nog bij (maar misschien was de oorspronkelijke versie wel even erg), waarbij ik me vooral stoorde aan het feit, dat iedereen 'beende' in plaats van liep.

Een boek in de categorie 'gaat wel'.

Boek 44: Mannen die vrouwen haten

Schrijver: Stieg Larsson
Oorspronkelijke titel: Män som hatar kvinnor
Verschenen in Zweden bij Norstedts Förlag, Stockholm, 2005
Ned. Uitgever: Signatuur, Utrecht
Jaar van verschijning: 2008
Vertaling: Tineke Jorissen-Wedzinga

Dit boek stond al zoveel weken bovenaan de bestsellerslijsten, dat ik nieuwsgierig werd. Het kreeg bovendien nog zoveel lovende kritieken, dat ik de verleiding niet kon weerstaan en de dikke pil mee naar huis nam.
Het is duidelijk, dat de schrijver journalist was. Het begin van het boek bestaat uit veel beschrijvingen: over de hoofdpersonen, Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander, en over hun omgeving. Die beschrijvingen zijn beslist nodig, om het boek te kunnen begrijpen, maar pas in de tweede helft gebeuren er dingen, die maken, dat dit weer zo'n boek is, dat je onmogelijk weg kunt leggen.

Het thema is niet vrolijk: vrouwenmishandeling. Het komt in diverse vormen voor in het verhaal. 'Het verhaal' is misschien geen goede naam: het zijn verhalen, in verhalen, in verhalen. En juist dat maakt het zo'n knap geschreven, fascinerend boek.

Een korte inhoud staat achterop het boek: Mikael wordt benaderd door oud-zakenman Henrik Vanger. Veertig jaar geleden is de zestienjarige Harriët Vanger op mysterieuze wijze verdwenen en vermoedelijk vermoord. De zaak is echter nooit opgelost en inmiddels verjaard. Toch wil Henrik Vanger graag dat Mikael zich hier nog eens op stort. Aanvankelijk lijkt het onderzoek nergens op uit te lopen. Totdat Mikael met hulp van Lisbeth op een spoor stuit dat rechtstreeks naar een zeer duister en bloedig familiegeheim voert...

Voor mij kwam er nog als extraatje bij, dat het verhaal zich afspeelt op plaatsen in Zweden, waar we deze zomer waren.
Al met al een geweldig boek. Deel 2 en 3 liggen al klaar!

Boek 43: Het boek Karna

Schrijver: Herbjørg Wassmo
Oorspronkelijke titel: Karnas arv (1997)
De uitgave van De Geus die ik las is van 2000 en heeft een andere afbeelding op de kaft dan die van het boek op de afbeelding hiernaast. Voor zover ik weet is die uitgave niet meer verkrijgbaar.
Vertaling: Paula Stevens

Dit deel, het laatste uit de Dina trilogie, was echt niet weg te leggen: het moest bijna in een keer uit. Ik vond het veel beter dan het tweede deel, over Benjamin. Dit ging over zijn dochter Karna, met wie hij teruggekeerd is naar Reinsnes. Ook Dina komt weer terug naar noord-Noorwegen. Wassmo is echt beter in het beschrijven van vrouwenlevens. De mannen komen er in haar boeken toch al niet al te gunstig af. Ze zijn vrij zwak en laten zich leiden door hun lusten en verlangens. De vrouwen houden het hoofd koel en zijn zakelijk.
Maar allemaal kampen ze met schuld. Wanneer ben je schuldig aan iets. Waarom? Hoe lang? Kan je er over praten of verzwijg je alles wat je zo bezighoudt?
In het boek ook een schets over de invloed van moderne tijden op het leven zo ver in het noorden. Zeilschepen worden stoomschepen. Alleenstaande boerderijen, met hun vele bijgebouwen en hun altijddurende drukte verliezen hun belang en aan de kust ontstaan dorpen, met scheepshellingen en winkels. Het verkeer gaat nog altijd over het water, hoewel er al even sprake is van een weg die verbeterd moet worden. Het einde van de negentiende eeuw nadert.

Dit alles beschreven in de prachtige taal van Wassmo. Ze weet een spanning op te roepen, die maakt dat je blijft lezen.