Jaar van publicatie: 1994
Uitg. De Kern, Baarn
Oorspr. uitg. Heinemann, London, 1962
Oorspr. titel: The Nonesuch
Vertaling: A. F. Maitland-van Bemmelen
Ook dit boek viel nog erger tegen dan ik verwacht had. Georgette Heyer heeft de naam, meer historische achtergronden te verwerken in haar boeken dan Barbara Cartland, met wie ze vaak vergeleken wordt.
Het zal zeker zo zijn, dat ze veel onderzoek heeft gedaan naar de gebruiken in de tijd, waarin dit boek zich afspeelt en vooral naar de etiquette in de kringen waarin de hoofdpersonen zich bewegen.
De dames zijn er alleen om mooi en onnozel te zijn. De heren om paard te rijden en ijdeltuiterig gedrag te vertonen. Alles draait om uiterlijk vertoon en gewerkt wordt er bijna nooit. Daar heeft men zijn mensen voor, die geen rol spelen in het verhaal.
Alleen de, zichzelf als 'oude vrijster' betitelde gouvernante van de (natuurlijk) beeldschone, maar onhandelbare tiener Tiffany, werkt en probeert zich op de achtergrond te houden. Als ze echter op een bal tweemaal met de begeerde erfgenaam Waldo danst, slaan de tongen van alle roddelende moeders van huwbare dochters op hol: dat geeft toch geen pas! Ze vergeet haar plaats!
Al even natuurlijk voelt Waldo zich tot Ancilla, de gouvernante, aangetrokken.
Op de achterkant van het boek staat, dat dit een 'lichtvoetige, boeiend geschreven roman' is, 'die de lezer kostelijk zal amuseren.
Helaas, dat was niet het geval. Oorzaak daarvoor was ook de abominabele vertaling, die zeer storend werkte.
